فوتبال ایران فقط 4 تیم ندارد - فروشگاه کوچک

به گزارش خبرنگاران ، فرشاد کاس نژاد ، استقلال، پرسپولیس، ذوب آهن و سایپا به دلیل حضورشان در لیگ قهرمانان آسیا باید بدهی های خود را تسویه نمایند. آنها مجبورند برای اینکه از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته نشوند، مستنداتی به ای اف سی ارائه نمایند که بدهکار نیستند. فدراسیون فوتبال نیز دیگر نمی تواند مستندات دروغین را تایید کند، چون اطلاع رسانی یک طلبکار به ای اف سی می تواند فدراسیون فوتبال را به دردسر بیندازد. اما مسئله فوتبال ایران فقط همین 4 تیم حاضر در لیگ قهرمانان آسیا نیست. در لیگ برتر تا بخواهید تیم بدهکار داریم و در لیگ های دسته اول و دوم نیز شرایط اقتصادی تیم ها بحرانی است. لیگ برتر و لیگ یک و دسته دوم فوتبال ایران تیم های پرشماری دارد که غرق در بدهی و بحران اقتصادی هستند و معلوم نیست چه آینده ای در انتظارشان است. پیش تر نیز بارها -بی حاصل- نوشته ایم که باشگاه های ایرانی سال هاست با نمایشی از خرید و هزینه و دریافت یاری، حتی گاه متمول جلوه می نمایند اما در واقعیت ورشکسته های بزرگی هستند که به سردرگمی اقتصادی رسیده اند. باشگاه های ایرانی با همراهی و مماشات فدراسیون عمری است که بدهی ها را نمی پردازند و قواعد مالی حرفه خود را رعایت نمی نمایند. فدراسیون با این توجیه که اگر مماشات نکند باید فوتبال را تعطیل کند، با بدعهدی باشگاه ها سازگار گردیده و حتی حکم های خود را اجرا نمی کند. فدراسیون اگر با مماشات و سازگاری تن به تخلفات باشگاه ها نمی داد، امروز این بدهی های انباشته فوتبال ورشکسته ای را به جا نگذاشته بود. فوتبال ایران فارغ از فشارهای قانونی ای اف سی سال ها پیش باید به فکر پرداخت بدهی ها، رعایت فیرپلی مالی و هزینه به اندازه جیب خالی اش می افتاد. اما در این بلبشوی باشگاهداری در فوتبال ایران هر حرفی بیراه و هر راهی بی نتیجه به نظر می رسد. فوتبال ایران با این آشفتگی ها و بی نظمی اقتصادی خو گرفته است. تیم های پرشماری در فوتبال ایران داریم که مدیرانش یا صاحبان منافع در پست های دیگر در باشگاه، همواره کوشش می نمایند تا آن تیم را دغدغه عموم شهروندان جلوه دهند و با این نمایش از مسئولان محلی یا مسئولان بالادستی در تشکیلاتی که مالک آن باشگاه هم هست، بودجه هایی دریافت نمایند. شاید شهروندان همان شهر هرگز دغدغه ای برای آن تیم ندارند اما چند لیدر به نماینده مردم تبدیل می شوند و پروژه مطالبه گری برای دریافت بودجه های بی حساب آغاز می گردد. مقامات محلی هم از این نمایش استقبال می نمایند تا در نمایشی که جنبه عمومی پیدا نموده، سهیم باشند. شهردار و اعضای شورای شهر و نماینده مجلس. همه دست به کار می شوند تا کاری نمایند، اما همه برای پروژه ای کوشش می نمایند که هرگز پشتوانه مردمی واقعی ندارد. وقتی فوتبال دولتی باشد یا صنایع غیر خصوصی صاحب باشگاه ها باشند و یا تیم ها در تشکیلات اختلاس مثل راه آهن و داماش (داماش سابق به مالکیت هولدینگی که اختلاس 3 هزار میلیاردی اش فاش شد.) ساخته شوند، با اهداف نامعلوم تیمداری می نمایند و با اهدافی نامعلوم نیز یاری های مالی به آنها پرداخت می گردد. لیگ برتر و لیگ های پایین تر انبوهی از ورشکستگان را در خود جا داده اند. اقتصاد ضعیف و مالکان عجیب و مشکوک که اهداف شان از حضور در فوتبال روشن نیست و پایان با انبوهی از بدهی از فوتبال می روند و فوتبال هیچ ابزاری برای دریافت مطالباتش ندارد. در فصل گذشته سقوط نفت و مشکی پوشان رهایی لیگ برتر از انبوهی بدهی و بدعهدی مالی بود، اتفاق خوشایندی برای اقتصاد لیگ برتر که با حضور این دو باشگاه همواره چالش های اقتصادی اش بیشتر می شد اما جریان ورشکستگی و بدعهدی مالی در لیگ برتر تمام شدنی نیست. هر فصل باز هم با خیل تیم های بدهکار و بدعهد روبرو هستیم که بدهی های خود را بزرگ تر می نمایند. مساله فوتبال ایران با حکم کمیته انضباطی فیفا مبنی بر محرومیت یک باشگاه از پنجره نقل و انتقالات حل نمی گردد . حتی در فوتبال ایران اینکه یک بازیکن یا مربی برای رسیدن به حقوق از دست رفته اش به مرجعی مثل ای اف سی مراجعه کند، با اتهام اقدام علیه فوتبال کشورش روبرو می گردد و تازه این نخستین انگ است اما همین فوتبال بزرگ ترین اقدام را علیه خود وقتی انجام می دهد که باشگاهش خصوصی نیست اما در پرونده های ارائه گردیده خصوصی است، که بدهکار است اما تراز مالی اش از بدهی های بزرگش خبر نمی دهد. فوتبال ایران فقط 4 تیم حاضر در لیگ قهرمانان آسیا نیست. فرض بر اینکه آنها بدهی های خود را بپردازند -که استقلال و پرسپولیس نپرداخته اند و نمی پردازند-، باز هم این آغاز ماجرای فوتبال ایران در پرداخت بدهی های انباشته است. 9