کشف بزرگترین دنباله دار منظومه شمسی - فروشگاه کوچک

به گزارش خبرنگاران، دنباله دار نو که در وب سایت پیش چاپ arXiv گزارش شده و اکنون برای انتشار در مجله Astronomy and Astrophysics Letters پذیرفته شده است، دنباله دار هیل-باپ را که پیش از این به عنوان بزرگترین دنباله دار شناخته می شد، به رده دوم فرستاد. هیل-باپ که در سال 1995 کشف شد و در سال 1996 با چشم غیر مسلح قابل مشاهده شد، عرضی در حدود 46 مایل (74 کیلومتر) دارد. اما برناردینلی-برنشتاین که به عنوان یک دنباله دار 2014 UN271 شناخته می گردد، اکنون حدود 85 مایل (137 کیلومتر) عرض دارد.

دنباله دار برناردینلی-برنشتاین از نام کاشفانش، گری برنشتاین، کیهان شناس دانشگاه پنسیلوانیا و پدرو برناردینلی، محقق فوق دکتری دانشگاه واشنگتن، نامگذاری شده است که برای اولین بار این دنباله دار را در مجموعه Dark Energy Survey مشاهده کردند. تصاویری که این دنباله دار را نشان می دهد مربوط به سال 2014 است، به همین علت است که این سال در نام علمی رسمی این دنباله دار گنجانده شده است. برناردینلی و برشتاین هنگام مطالعه تصاویر سال های بعدی متوجه حرکت این نقطه کوچک شدند. در آن موقع، این دنباله دار برای محققان بسیار دور بود برای همین نمی توانستند ابعاد آن را مقدار گیری نمایند، اگرچه می توانستند بگویند که احتمالاً بسیار بزرگ است.

این دنباله دار از Oort Cloud می آید، ابری از تکه های یخ و سنگ که در لبه منظومه شمسی معلق هستند. مدار این دنباله دار آن را به مقدار یک سال نوری از خورشید دور می نماید برای همین تکمیل این گردش 5.5 میلیون سال طول می کشد. این دنباله دار در حال حاضر جهت خود را به سمت داخل منظومه شمسی طی می نماید. لایو ساینس گزارش داد که این دنباله دار در سال 2031 به نزدیک ترین فاصله به زمین خواهد رسید و درست خارج از مدار زحل باقی خواهد ماند. پژوهش نو، به وسیله امانوئل للوش، ستاره شناس رصدخانه پاریس، راهنمایی شد و از داده های آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما در آمریکای جنوبی استفاده کرد که در آگوست 2021 زمانی که دنباله دار در فاصله 19.6 واحد نجومی AU استرالیا قرار داشت، گرفته شد. (یک AU معادل فاصله بین زمین و خورشید است و به حدود 93 میلیون مایل یا 150 میلیون کیلومتر ترجمه می گردد.)

محققان تشعشعات مایکروویویی را که از قسمت عمده دنباله دار خارج می گردد، مطالعه کردند. از این طول موج های نور منعکس شده، تیم می تواند مقدار دنباله دار را استنباط کند. محققان در مقاله نو خود نوشتند که این طولانی ترین فاصله ای است که قبلاً در این نوع مقدار گیری اجرا شده است. محققان اضافه کردند که عمل مقدار گیری در حالی که ستاره دنباله دار هنوز بسیار دور است، هیجان انگیز است. زیرا برناردینلی-برنشتاین احتمالاً تا زمانی که به زمین نزدیک می گردد، به طور قابل توجهی کوچک می گردد. بدین معنی با نزدیک شدن دنباله دار به خورشید، دم غبار و گاز آن منبسط می گردد و بدنه اصلی آن ذوب و منقبض می گردد.

این دنباله دار با چشم غیرمسلح قابل رویت نخواهد بود، زیرا هیل باپ که در نزدیکترین فاصله خود با زمین قرار داشت نیز به سادگی قابل روئیت نبود. با این حال، دانشمندان انتظار دارند که با رسیدن این دنباله دار نو به نزدیکی زمین، بتوانند داده های بسیاری در خصوص اجسام ابر اورت بدست بیاورند. للوش و همکارانش نوشتند که تلسکوپ های بزرگی مانند آرایه آتاکاما به دانشمندان این امکان را می دهند که در هنگام عبور دنباله دار، اطلاعات ارزشمندی درباره ترکیب شیمیایی آن کسب نمایند. آهمچنین می توان اطلاعات ارزشمند دیگری در خصوص دما، چرخش و شکل دنباله دار استخراج کرد.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران