تد لاسو چگونه الگوی ارتباط و رویارویی سالم را به تصویر می کشد؟ - فروشگاه کوچک

تد لاسو رهبری است که رفتار مثبت را تبدیل به الگو می کند. بخصوص در روشی که برای ارتباط برقرار کردن و حل مسائل به کار می برد و به تیم خود هم کمک می کند تا مثل او مثبت باشند.

او اعتماد و انتقادپذیری را که ارتباط سالم بر آن بنا شده، به الگوی رفتاری تبدیل می کند و اغلب شخصیت های سریال هم مایل اند از او پیروی کنند. اما آنچه تد و سایر شخصیت هایی که در سریال تحت تأثیر او هستند، از ارتباطات خود تصویر می کنند، تا چه حد واقع گرایانه است؟ آن ها چطور با موقعیت های تقابل، برخورد می کنند؟ حقیقت در این باره پیچیده است، همانطور که خود شخصیت تد لاسو.

واقع گرا اما تسریع شده

ارتباطات سالم زیادی در سریال تد لاسو وجود دارد. برای مثال، جیمی و روی را در نظر بگیرید. آن ها دشمنان کلاسیکی بودند. مخصوصاً در فصل 1 و ابتدای فصل 2. اما وقتی پدر جیمی به بازی می آید و پسرش را به خاطر پاس دادن توپ به جای گل زدن مسخره می کند، این روی است که او را در آغوش می گیرد و دلداری می دهد.

این یک تحول مثبت در رابطه آن هاست. مهم تر از آن، این رفتار واقع بینانه است. به این دلیل که روی، جیمی و دیگر شخصیت های اصلی سریال، با رهبری تد، آماده این نوع تکامل در روابط خود هستند.

دکتر ریچل لارن مونتنی، روانشناس نیویورکی درباره این سریال می گوید: گاهی فرصتی برای حل مشکل و رفع کردن تعارض یا نوعی رفت و برگشت در تعاملات شخصیت ها وجود دارد. ما همه می دانیم که این موقعیت ها در سریال ساختگی اند اما منعکس کننده روش تعامل بسیار اصیلی اند. نمایش روشی که با استفاده از صداقت و انتقادپذیری می تواند روابط سالم بسازد. به عبارت دیگر ارتباطاتی که ما در سریال می بینیم واقعی هستند ولی برای اینکه خوشایند مخاطبان باشند، کمی فشرده و سریع تر به نمایش درآمده اند.

رهبری خوب در تلویزیون

دیدی کامینگز، رواندرمانگر اهل کنتاکی و نویسنده کتاب هایی درباره سلامت روان بچه ها، درباره سریال تد لاسو فراتر از آنچه تا به امروز گفتیم می رود. او می گوید: دلیل اینکه من سریال را واقع بینانه می دانم این است که فکر می کنم تد لاسو یک رهبر خوب است. تد پیروز می شود سبکی ارتباطی را مدل سازی کند که به تیمش کمک می کند تا با هم کار کنند.

وقتی همه چیز شکست می خورد، تد تبدیل به لد تاسو (Led Tasso) می شود و در جایگاه رهبر، همه را مجبور می کند به جای تقابل با هم، در برابر او قرار گیرند. نمی توان انکار کرد که تد شاید یک رهبر مفید در زندگی واقعی نباشد زیرا او همیشه مثبت است.

گاهی وقتی مصیبتی پیش آمده، ناراحت کننده است که فقط به جنبه های مثبت اشاره شود. فرد آسیب دیده احتیاج به همدردی دارد. به عنوان مثال، وقتی جیمی، برای مدت کوتاهی به تیم دیگری می رود، تد در گفت وگویی از او تعریف و تمجید می کند. اما جیمی نظر تد را مثبت تلقی نمی کند. در عوض او احساس می کند که تد با فکر او بازی کرده است.

در حالی که تد صادقانه حرف زده. اینجاست که می فهمیم چرا ممکن است برخی او را دوست نداشته باشند. این خیلی عجیب نیست که کسی این رفتار را مثبت گرایی سمی بنامد. ولی منصفانه این است که این رفتار در نهایت آزاردهنده خطاب شود. ما خورشید را تا زمانی که تابشش آزاردهنده نشده، دوست داریم.

پس چرا ما اغلب تد لاسو را اینقدر دوست داریم؟

شاید این بخشی از جادوی تلویزیون باشد. به هر حال وقتی تماشای سریال را شروع می کنیم، حداقل هفته ای نیم ساعت با او سر و کار داریم. توجه به کاراکترهای دیگر و حتی دکمه خاموش می تواند کمک کند دوز مثبت اندیشی دریافتی خود را تنظیم کنیم. از همان ابتدای سریال می فهمیم که تد یک بعدی نیست. او در ازدواجش پیروز نیست. در ادامه متوجه می شویم که سابقه تروما و اختلال اضطرابی دارد.

ما درمی یابیم که برخی از خصوصیات او در واقع بخشی از مکانیسم دفاعی اش است. چون تد شخصیت تلویزیونی است، ما از مسائل او باخبریم و او این امکان را یافته که شخصیت چند بعدی خود را به ما نشان دهد. در زندگی واقعی وقتی با کسی آشنا می شویم، این امکان را نداریم. اما تد را از ابتدا چند بعدی می شناسیم و این به مخاطب این اجازه را می دهد که طرف او را بگیرد.

افراد، متفاوت از هم تعامل می کنند

شخصیت های سریال به طور متفاوتی ارتباط برقرار می کنند و این ترکیب متنوع، داستان را مجذوب کننده نگه می دارد. روی رک و ترسناک است. کیلی قاطع است. ربکا در نشان دادن خطایش بی باک است. بیرد کم حرف اما مفید است. هرکسی خود را به گونه ای متفاوت بیان می کند. نه فقط به طور کلی، بلکه در برابر افراد مختلف هم، متفاوت رفتار می کنند. این نه خوب است و نه بد. چیزی که سریال را نشاط بخش می کند این است که تقریبا همه شخصیت ها به نحوی با هم کنار می آیند. حتی وقتی بحث و اختلافات جدی پیش آید، موضوع نسبتا به راحتی حل و فصل می شود. امیلی بارتلت یک تئاتر درمانگر اهل کانزاس می گوید: در این سریال نمونه های خیلی خوب تعامل انسانی دیده می شود. اما مواقعی در این سریال هست که همه چیز به خوبی و خوشی حل می شود. در زندگی واقعی همیشه اینطور نیست. انسان ها اغلب اینقدر در فهمیدن اینکه چطور باید عذرخواهی و کارها را درست کنند، خوب نیستند. بنابراین تد و دوستانش در جهانیی واقعی و در عین حال ایدئال زندگی می کنند. آن ها درگیری ها و تقابل هایی دارند اما در بیشتر مواقع این مسائل به سرعت و خیلی خوب حل می شوند. بیشتر افراد، تد لاسو را مثال می زنند و مثل او رفتار می کنند و به گروهی مثبت و شاد تبدیل می شوند.

مشکل نیت

شخصیتی در سریال وجود دارد که به آن اشاره نکردیم: نیت شلی، هماهنگ کننده اتاق رختکن. او تا زمانی که تد پتانسیل هایش را ندیده، شانسی برای صعود ندارد. نیت در سبک ارتباطی خود منفعل یا منفعل تهاجمی (passive-aggressive) است.

برخلاف سایر افراد حاضر در سریال که تمایل به قاطعیت یا پرخاشگری دارند. او چیزی نمی گوید تا زمانی که دیگر خیلی دیر شده باشد. در سرانجام فصل 2، او تد را صدا می زند و به او می گوید که او را مهم ترین فرد جهان می داند، اما بعدها او را رها می کند. آن زمان دیگر برای ترمیم رابطه بسیار دیر شده است و نیت بدون فرصتی برای ترمیم، رابطه را ترک می کند.

علاوه بر این، نیت کارهای پنهانی انجام می دهد. مانند اینکه به ترنت کریم می گوید که تد زمین را به دلیل یک حمله پنیک ترک کرده است. این رابطه آن ها را بیشتر هم خراب می کند. تفاوت بین نیت و دیگران این است که نیت نمی داند چگونه تا وقتی خیلی دیر نشده، با تقابل کنار بیاید. او عصبانی و دل شکسته است. روی، کیلی یا ربکا قبل از اینکه خیلی دیر شود چیزی می گویند اما نیت سعی می کند خدمات یا کار بیشتری انجام دهد. در همان زمان تد با مسائل دیگری مشغول است و متوجه او نمی شود. بنابراین تد نمی داند مسئله ای وجود دارد تا زمانی که دیگر خیلی دیر شده و کار نیت با تیم و تد تمام شده است.

تد لسو مطمئناً الگویی از کارهایی است که باید در تعامل و تقابل با آدم ها انجام دهید. البته برای بسکمک از مردم این کار آنقدرها هم که سریال نشان می دهد، آسان نیست. در جهانی سریال، به نظر بیشتر مردم در کنترل خود و مدیریت رفتار با افراد متفاوت، بسیار خوب هستند. آن ها فوراً افراد را کنار نمی گذارند. ما در جهانی واقعی سریعتر این کار را انجام می دهیم.

بنابراین تد لاسو و جهانی او الگوی خوبی برای کاری است که ما می توانیم انجام دهیم. حتما دلیلی دارد که تد لاسو احساس خوبی به ما می دهد. چون به نحوی مثبت است که ما تقریباً هرگز آن را تجربه نکرده ایم. ما افراد مناسب در کنار خود یا تمایلی به کار کردن روی تفاوت های یکدیگر نداریم. اگر بتوانیم از تد لاسو و جهانی او الگوبرداری کنیم و سعی کنیم تغییراتی را اینجا و آنجا ایجاد کنیم، جهانیی شبیه او نزدیکتر از چیزی خواهد بود که تصور می کنیم.

این مطلب فقط جنبه آموزش و اطلاع رسانی دارد. پیش از استفاده از توصیه های این مطلب حتما با یک متخصص مشورت کنید. برای اطلاعات بیشتر بیانیه رفع مسؤولیت خبرنگاران مگ را بخوانید.

منبع: verywellmind