نوآ بومباک؛ لذت تماشای روشنفکر نیویورکی (تعطیلات عید از کی چی ببینیم؟)
به گزارش فروشگاه کوچک، نوآ بومباک از آن کارگردان هایی نیست که همه اهل تماشا فیلم هایش باشند. در حقیقت فیلمساز خاصی است برای کسانی که فیلم های خاص دوست دارند. حالا خاص به چه معناست؟ در خصوص بومباک یعنی فیلم هایی با حال و هوای نیویورکی درباره آدم های روشنفکر. در ده سال اخیر بومباک توانسته با فیلم های فرانسس ها و وقتی جوان بودیم و داستان های مه یه روویتز که هر سه تایشان درباره رابطه آدم ها با همدیگر بود نام خودش را تثبیت کند. آخرین فیلمش داستان ازدواج دو سال پیش نامزد اسکار شد و داستانش جوری بود که مخاطب های بیشتری هم به دست آورد. از آن کارگردان هایی است که تا حالا ناامیدمان نکرده و به خصوص مدل بازی گرفتنش از بازیگرها باعث می گردد که فیلم هایش حسابی واقع گرایانه از آب دربیایند.
اگر بخواهم دو فیلم از کارنامه بومباک را به عنوان نمونه کار او مثال بزنم یکی داستان های مه یه روویتز است و دیگری فرانسس ها. اولی درباره پیچیدگی ها و مسائل یک خانواده و بخصوص رابطه پسران با پدرشان و برادران با یکدیگر است. با بازی دلنشین داستین هافمن و هنرمندی بن استیلر و آدام سندلر که یکی از برترین فیلم های سال های اخیر است که درباره رابطه افراد یک خانواده با یکدیگر ساخته شده.
فرانسس ها متعلق به دنیا کاملا متفاوتی است. دختری آزاد و مدرن و رها و سرخوش که زندگی اش در رابطه با دوستانش معنا پیدا نموده و وقتی رابطه های دوستی اش دستخوش تلاطم می شوند می ترسد.
نقطه مشترک هر دو فیلم اینجاست که بومباک به شیوه روشنفکرانه و البته با چاشنی شوخ طبعی می تواند لایه های زشت و زیبای شخصیت های کاراکترهای فیلم هایش را برایمان حلاجی کند. اگر کمی بدبین تر بود می شد او را به وودی آلن تشبیه کرد اما او بدبینی آلن را ندارد. به نظر می رسد سرشت بشر برایش جالب است. فیلم داستان ازدواج بومباک بیشتر از سایر آثارش دیده و تحسین شده ولی اتفاقا برترین فیلمش نیست. شاید بشود گفت سرراست ترین و ساده فهم ترین شان است.
منبع: دیجیکالا مگ