کرونای عزیز به داد ما رسید! - فروشگاه کوچک

به گزارش خبرنگاران، روزنامه ایران نوشت: این روزها ترس و دلهره عجیبی در دل مردم رخنه نموده؛ ترس از ویروس و بیماری واگیردار کرونا و این دل نگرانی آن قدر پیشرفت نموده که دیگر بر روح جامعه نشسته است و بی تردید آن چه در این روزهای سخت و مملو از خبرهای تلخ می تواند التیام بخش روح های رنجور ما باشد جدا از رعایت نکات بهداشتی، دعوت به آرامش و ایجاد همدلی است تا با کلام مهربانی آرام آرام آرامش را به جامعه برگردانیم.

محمد صالح علا، شاعر و نویسنده، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: به نظر می رسد که کرونای نازنین موجب وحدت میان مردم دنیا شده و این خبر خوبی است مگر کرونا به داد ما برسد...

من اشتباهات بزرگی در زندگی داشته ام. سال ها پیش وقتی می گفتند دو نفر در چین یا هندوستان بر اثر اتفاقی فوت نموده اند چندان ناراحت نمی شدم و با خود می گفتم از دو میلیارد نفر جمعیت یکی - دو نفر خیلی مهم نیست اما بعدها متوجه شدم هر انسانی به تنهایی همه عالم است و اگر از میان این 8 میلیارد جمعیت، یک نفرهم از دنیا برود، باید غصه خورد و اشک ریخت... امیدوارم این اتفاقات تلخ موجب گردد قدر همدیگر را بیشتر بدانیم و برای جان انسان ها احترام قائل باشیم و آبرو و وجدان یکدیگر را فراموش نکنیم.

بعد از دو جنگ دنیای عالم سوز که میلیون ها انسان مظلوم و بی گناه کشته شدند، متفکرین برای ریشه یابی این موضوع نشست های بسیاری برگزار کردند و به این نتیجه رسیدند که سر منشأ این جنگ ها از غرب بوده و این اروپایی ها هستند که جنگ های دنیای را به پا می نمایند. بنابراین برای پیشگیری از وقوع جنگ دنیای سوم تصمیم گرفتند با یکدیگر متحد شوند و این اتفاق نشان دهنده آن بود که جنگ جدا از اتفاقات تلخ و مرگ میلیون ها انسان، موجب وحدت میان مردم دنیا شده است. به طور مثال پیمان پاریس یا پیمان آب و هوایی پاریس، اتحاد گسترده و خوبی برای آحاد بشر در سراسر دنیا است؛ هر چند که آمریکا و آقای ترامپ و جمهوریخواهان از این پیمان خارج شدند. اما منظور من از بیان این صحبت ها این است که در یک زمان هایی یک ویروس می تواند انسان ها را نسبت به هم همدل و مهربان تر کند و به داد هم برسیم. هیچ انسانی مرگ را نمی بیند. بنابراین چون دیده نمی گردد، نباید ترس و دلهره داشته باشیم. ضمن این که مرگ یک سرنوشت محتوم است و فکر کردن درباره آن باعث می گردد نسبت به یکدیگر مهربان باشیم و مدارا کنیم و امیدوارم ثروتمندان هم در این روزهای سخت به فکر تهیدستان باشند.

خدا را شکر ویروس کرونا با بچه ها و نوجوانان ما کاری ندارد و سر و کارش فقط با میانسال ها و بازنشسته هاست و راه علاجش این است که بازنشسته ها هر روز ورزش نمایند، در استخر خانه خود شنا نمایند! به ویلای لواسانشان بروند! و هوای پاک تنفس نمایند و هر روز میوه تازه و غذاهای مقوی مصرف نمایند. امیدوارم کرونا فکری هم برای بازنشسته ها داشته باشد تا راه حلی برای تهیه این هزینه ها پیدا کند؛ چرا که الزاماً کرونا چیز بدی نیست اگر ما را به یاد هم بیندازد و موجب گردد که با یکدیگر زلف گره بزنیم و در کنار هم باشیم.

اما نکته ای که لازم به گفتن است و نباید فراموش گردد، توجه به کتابخوانی است، ادبیات خدمات چشمگیری به بشریت داشته و به نظر من نویسنده ها و رمان نویسان جادوگرند. حدود 40 سال پیش رمانی منتشر شد با عنوان چشمان تاریکی (The Eyes of Darkness) به نویسندگی دین کونتز که در سال 1981 چاپ شد. موضوع این کتاب در خصوص یک ویروس است با نام ووهان 400 و داستان درباره مادری است که فرزندش به طرز مرموزی ناپدید شده و پس از مدتی از شهر ووهان چین (منشأ ویروس جدید کرونا) سردرمی آورد. مادر پسر برای یافتن او به ووهان می رود و در آنجا در جریان یک سلاح بیولوژیک (ویروس مصنوعی) جدید و خطرناک به نام ووهان-400 قرارمی گیرد که در آزمایشگاه ساخته شده و افراد زیادی را مبتلا نموده است. در رمان چشمان تاریکی، هر فردی که ویروس ووهان-400 وارد بدن او گردد، بیشتر از 24 ساعت زنده نمی ماند؛ چرا که بخشی از مغز را که وظیفه کنترل اعمال ارادی بدن از جمله نفس کشیدن را بر عهده دارد، نابود می نماید. کونتز در این رمان می گوید که این بیماری تنفسی جدید به سرعت در سراسر دنیا همه گیر شده و در برابر تمام درمان های شناخته شده مقاومت خواهد نمود.

این رمان درونمایه هولناکی دارد و نشان می دهد یک ویروس می تواند به یک تهدید بزرگ برای بشریت تبدیل گردد و به نظر من موضوعاتی چون کشتی نوح یک واقعیت تاریخی است؛ گرچه در کتاب مقدس هم به آن اشاره شده است. همه ما در کشتی نوح زندگی می کنیم و اگر یک بخشی از این کشتی سوراخ گردد، همه بشریت مورد تهاجم قرار می گیرند و این اتفاق بسیار خطرناکی است و همه ما باید نگران یکدیگر باشیم به همین خاطر می گویم تنها فایده کرونای عزیز شاید این باشد که از این به بعد به داد هم برسیم و در کنار هم قرار بگیریم.

در حال حاضر مسائل مالی که در چین به وجود آمده آسیب مالی بزرگی را برای مردم دنیا به وجود خواهد آورد و پیشنهاد من این است بار دیگر به تاریخ رجوع کنیم و موضوعاتی که پیش از این باور نداشتیم بار دیگر بخوانیم و بدانیم در زمان تنهایی و دور بودن از همدیگر چقدر ضعیف و ناتوان هستیم و چقدر زندگی هراسناک و سخت است اما اگر با هم باشیم زندگی زیباست...