زنان بی سرپناه چگونه در گرمخانه ها پذیرش می شوند؟ ، با 137 تماس بگیرید - فروشگاه کوچک

جهت دریافت خدمات بازسازی منزل با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید.

سیدمالک حسینی در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران با اشاره به آمادگی شبانه روزی گرمخانه های ویژه زنان گفت: در حال حاضر سه گرمخانه در مناطق 8، 12 و 22 ویژه زنان فعال هستند. از مددجویانی که آسیب های جدی تر روانی دارند یا به علت کهولت بیش از حد سنی شرایط عادی ندارند نیز به طور موقت در یک سامان سرا در لویزان نگهداری می گردد. یک مجموعه دیگر هم تا هفته دیگر شروع به پذیرش می نماید و به گرمخانه های شهر تهران اضافه می گردد که با احتساب این مرکز، 5 مرکز نگهداری و ساماندهی زنان بی سرپناه در تهران با حدود 550 تخت برای زنان بی سرپناه خواهیم داشت.

• آشنایی با معاونت خدمات شهری شهرداری تهران

وی با اشاره به این که این امکانات فقط برای زنان است، اضافه کرد: در تهران مسئله ای برای نگهداری از زنان بی سرپناه نداریم؛ چراکه بیش از 40 درصد این تخت ها خالی است و در واقع تا 40 درصد ظرفیت پذیرش در گرمخانه ها هنوز پر نشده است.

رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در مورد چگونگی آگاه شدن زنان بی سرپناه از این امکانات توضیح داد: معمولاً افرادی که در این گرمخانه ها هستند به دو روش پذیرش شده اند؛ یکی به وسیله تماس مردم با سامانه 137 که به ما اعلام می گردد و دیگری به وسیله خود این زنان که به همدیگر اطلاع می دهند.

وی با تأکید بر این که سامانه 137 به طور شبانه روز فعال است، به خبرنگاران گفت: معمولاً مردم وقتی این بی سرپناهان را در پارک ها یا مکان های عمومی دیگر می بینند، به ما اطلاع می دهند و همکاران ما به وسیله گشت هایی که داریم، این افراد را جذب گرمخانه ها می نمایند. روش دیگر خبررسانی به وسیله سینه به سینه است که بین خود این مددجویان می چرخد؛ چون این افراد اصولاً به ابزارهای اطلاع رسانی دسترسی ندارند و در معرض ارتباطات جمعی هم نیستند، بیشتر به وسیله سینه به سینه از وجود گرمخانه ها آگاه می شوند؛ البته سازمان های غیردولتی یا سازمان های مردم نهاد هم هستند که با این افراد ارتباط می گیرند و به ایشان یاری می نمایند به گرمخانه ها بیایند.

رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در پاسخ به این سؤال که بیشتر مراجعه نمایندگان را مردم به گرمخانه ها معرفی می نمایند یا خودشان مراجعه می نمایند، گفت: مراجعه مددجویان عمدتاً به وسیله خوداظهاری است و به وسیله سینه به سینه بین خودشان منتقل می گردد و بعد از آن تماس مردم با 137 است.

حسینی درباره سنجش سلامت زنانی که به این مراکز مراجعه می نمایند نیز اظهار کرد: خانم هایی که به گرمخانه ها مراجعه می نمایند حتماً توسط پزشک مرکز چک آپ می شوند و اگر مورد خاصی مشاهده گردد به بیمارستان منتقل می شوند.

وی اضافه کرد: بعضی مراکز پزشک مستقر دارند یعنی پزشک به صورت سه شیفته و 24 ساعته در مرکز حضور دارد؛ بعضی مراکز هم پزشک متغیر دارند؛ مثلاً سه روز در هفته پزشک در آن جا حضور دارد و مددجویان را معاینه می نماید. اگر مورد خیلی خاصی هم باشد معمولاً به سامان سرای لویزان که پزشک مستقر 24 ساعته دارد منتقل می شوند. برای همین اگر تشخیص داده گردد مددجویی شرایطش خاص است و آنالیز شرایط جسمی اش احتیاج به سرعت عمل دارد، به آن جا معرفی می گردد و بنا بر تشخیص پزشک همان جا نگهداری می گردد یا به یکی از گرمخانه ها می رود یا به بیمارستان اعزام می گردد.

رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران با تأکید بر این که شهرداری تهران مسئله ای در پذیرش افراد بی خانمان و کارتن خواب به ویژه زنان ندارد، گفت: مددجویان در این مراکز محدودیت ماندگاری ندارند و تا هر وقت بخواهند می توانند در گرمخانه ها بمانند. کوشش ما برای پذیرش بی سرپناهان در گرمخانه ها، که البته الآن شبانه روزی شده، این است که کسی در این شهر بی سرپناه و گرسنه نماند. آن چیزی که ما برای خودمان تعریف می کنیم این است که کسی به خاطر شرایط بد اقتصادی در معرض گرسنگی و بی سرپناهی قرار نگیرد. این اولویت اول ماست؛ لذا اصلاً کاری به این نداریم کسی که به گرمخانه مراجعه می نماید مشکل و مسئله اش چیست.

حسینی در بحث بازتوانی زنان بی سرپناه گفت: برای کسانی که درگیر اعتیاد هستند اول باید بدانیم ترک اعتیاد را در مرحله اول انجام داده اند یا نه و بعد در فرآیند بازتوانی و بازگشت اجتماعی قرار می گیرند. اگر دچار اعتیاد هم نباشند، یعنی افراد بی خانمانی هستند که الآن مشکل کار دارند؛ در واقع حامی و هیچ سرپرستی ندارند. ما در برنامه هایمان هست که به این افراد در بازتوانی یاری کنیم ولی به خاطر حساسیت هایی که وجود دارد این مهم باید با دقت طراحی گردد که در حال حاضر همکاران ما در شهرداری در حال آنالیز هستند تا بتوانیم زنجیره کارآفرینی و اشتغال را برای این عزیزان به تناسب توانایی هایشان ایجاد کنیم؛ یعنی کارهایی انجام دهند که هم سبک باشد، هم به بازگشت این عزیزان به اجتماع از لحاظ روحی و روانی یاری کند.

وی تأکید کرد: این اشتغال باید درآمد برایشان داشته باشد تا بتوانند معیشت شان را تأمین نمایند. در بعضی مراکز به طور خودجوش کارهایی صورت گرفته اما نظام مند نیست.